Ik probeer altijd alles te relativeren en probeer me ook altijd in te leven in de situatie van een ander. Zo heb ik me ook weleens afgevraagd hoe het zou zijn als wij naar Marokko zouden emigreren.
Zou ik daar zomaar een huis aangewezen krijgen om te huren. Zou ik dan ook in een wijk vol met Nederlanders komen wonen, waarin een Nederlandse supermarkt staat. Zouden mijn kinderen naar een Katholieke school kunnen gaan en zouden we ook naar de Katholieke kerk kunnen gaan. Als ik daar naar de Gemeente zou gaan, zou ik dan ook een uitkering krijgen om van te leven en geld om mijn woning in te richten. En wat als ik mijn kinderen maar op straat liet rondslenteren, zou ik dan kunnen verwachten dat de 'straat' ze ging opvoeden. En als ik of mijn kinderen rottigheid uit zou halen, of erger nog zou stelen en mensen zou beroven, zou ik er dan ook met 2 nachtjes cel afkomen. Kortom, leven als in Nederland maar dan in Marokko.
Ik vraag me dat gewoon weleens af. De antwoorden heb ik niet maar ik kan me er wel een voorstelling van maken.
Wij zijn geëmigreerd, niet naar Marokko maar naar een andere Europese lidstaat. Hoewel hier al Katholieke scholen en kerken zijn moeten wij ons zelfs hier aanpassen aan de normen en waarden van dit land, integereren. Maar we hebben het er graag voor over.
My Cottage
dinsdag 2 december 2008
maandag 1 december 2008
Geen weg terug 1
Langs de zandweg staan hoge pluimen langs de sloot en de wind bepaald in welke richting ze wiegen. Het is een vertrouwd beeld. Het kind heeft er geen oog voor. Verderop spelen kinderen en ze zijn weliswaar veel ouder, maar op deze verlaten weg staan maar vijf huizen en ze is de jongste van de straat. Om te spelen heeft ze niet veel keus. Zelf ziet ze het leeftijdsverschil niet, spelen is spelen en ze is niet anders gewend.
Op haar stevige beentjes rent ze zo snel als een vierjarige dat kan. Stel je voor dat ze weer samen met haar in die oude auto's gaan rijden. Op de sloperij staan zoveel auto's dat je ze voor het uitzoeken hebt en waar je zo naar binnen kan zonder sleutel. Ze spelen dan een race en ze wint altijd. Het wordt weer leuk.
Citaat uit mijn boek
Op haar stevige beentjes rent ze zo snel als een vierjarige dat kan. Stel je voor dat ze weer samen met haar in die oude auto's gaan rijden. Op de sloperij staan zoveel auto's dat je ze voor het uitzoeken hebt en waar je zo naar binnen kan zonder sleutel. Ze spelen dan een race en ze wint altijd. Het wordt weer leuk.
Citaat uit mijn boek
Abonneren op:
Posts (Atom)