Langs de zandweg staan hoge pluimen langs de sloot en de wind bepaald in welke richting ze wiegen. Het is een vertrouwd beeld. Het kind heeft er geen oog voor. Verderop spelen kinderen en ze zijn weliswaar veel ouder, maar op deze verlaten weg staan maar vijf huizen en ze is de jongste van de straat. Om te spelen heeft ze niet veel keus. Zelf ziet ze het leeftijdsverschil niet, spelen is spelen en ze is niet anders gewend. Op haar stevige beentjes rent ze zo snel als een vierjarige dat kan. Stel je voor dat ze weer samen met haar in die oude auto's gaan rijden. Op de sloperij staan zoveel auto's dat je ze voor het uitzoeken hebt en waar je zo naar binnen kan zonder sleutel. Ze spelen dan een race en ze wint altijd. Het wordt weer leuk.
Citaat uit mijn boek
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Bedankt voor je reactie.